gdy światło po topolach schodząc
siecią witraży zabarwi kościoły
i kiedy wszystkie z posadzki kolory
odkamienieją by wśród pyłów brodzić
wyruszam w oddal jakby gdzieś Ktoś czekał
na spuszczonego ze smyczy człowieka
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz