córeczce
wyobraź drzewko
pod nim konika z uprzężą czerwoną
a gdy przyjazna gwiazda
uniesie nieba niebieską powiekę
i zerknie na wigilijny stół
pomyśl o mnie
ja będę patrzył w głębię wieczoru
tak długo aż konik kopytem zakrzesze
to będzie znak podróży
która nas połączy
moja mama
pies Puszek
kaczka której kopniakiem strzaskałem pierś
ryby kórym odebrałem życie
wszystkie muchy pająki żabki i inne stworzenia
sponiewierane przeze mnie
każde źdźbło trawy przygięte pod moim ciężarem
oraz ci wszyscy którym wyrządziłem krzywdę
a o których zapomniałem
nie wyliczywszy ich w tej litanii
bym mógł im zadośćuczynić
tutaj nie potrafiąc
bym mógł prosić o wybaczenie
gdybym znalazł się tam
gdybym znalazł się tam
to z pocałunkiem pewnym
ze swoim biednym dzieciństwem szczęśliwym
to z samym sobą
bo po cóż iść bez siebie gdziekolwiek
